از این آیات به روشنى استفاده مى شود که جهل و نادانى یکى از  زمینه هاى گناهان است.در روایات نیز بسیار آمده که جهل ، زمینه گناه است . در  اینجا به ذکر چند نمونه مى پردازیم  :

1-     امام على(ع) در عهدنامه ى خود به مالک اشتر مى فرماید:

گستاخى و جراءت بر (نافرمانى ) خدا را جز جاهل و شقى روانمى دارد.(3)

2-     و نیز از گفتار آن حضرت است:

جهل مرکز زشتى است ، جهل ریشه و پایه زشتى است ، جهل موجب تباهى معاد انسان است.(4)

3-     چنانکه قبلاً اشاره شد امام صادق (ع) به سماعة فرمود: عقل و لشکرش را بشناس و همچنین جهل و لشکرش را بشناس . سپس ‍ 75خصلت زشت را به عنوان لشکر جهل برشمرد.(6)
این روایت  بیانگر آن است که جهل اساس  خصلت هاى زشت و گناهان بزرگى همچون : حرص ، خیانت، ربا، نیرنگ ، تکبر، آزار به پدر و مادر، پیمان شکنى ، شانه خالى کردن از وظیفه جهاد، کینه و دشمنى و....است.(6)

4-      حضرت علی (ع) مى فرماید:

دو شخص ، کمرم را شکستند، دانشمند بى پروا، و جاهل مقدس نما.(7)

سپس فرمود: جاهل ، انسان را با زهدنمائیش مى فریبد، و عالم با گستاخى و بى پروائیش ، انسان را مغرور و فریفته

خود مى کند.

5-     و نیز فرمود:

بپرهیزید از جاهلان عبادت پیشه و از گنهکاران دانشمند، چرا که این ها مایه فتنه و آشوب هر فتنه شده هستند(8)

6-     و در سخنى دیگر فرمود:

نمى بینى جاهل را مگر اینکه یا راه افراط و زیاده روى را مى پیماید و یا راه تفریط و کوتاهى از حد اعتدال را.(9)

7-     و در بیان دیگر فرمود:

شکایت به خدا مى برم از گروهى که در جهل ونادانى زندگى مى کنند(10)

8-     در قرآن در جریان موسى (ع) و ساحران آمده : وقتى که ساحران طناب هاى خود را انداختند، به نظر مى رسید همه ى آنها در حرکتند؛

فَاَوجَسَ فى نفسه خِیفَة موسى (11)

ناگهان موسى در دل خویش ترس خفیفى احساس کرد.

امیرمؤمنان (ع) در توضیح این مطلب مى فرماید:

موسى علیه السلام بر جان خود نترسید بلکه ترس او از این بود که مبادا جاهلان پیروز گردند و دولت هاى ضلال برنده شوند.(12)