جمله ى «وَ الشَفآءَ فى تُرْبَتِهِ.» (1)؛ (و شفا را در تربت او [قرار دادى].) که در زیارت امام حسین ـ علیه السّلام ـ است، آخرین و شدیدترین مرحله ى درد و بیمارى را که همه ى اطبّا از مداواى آن عاجزند، شامل مى شود.
( البته در جاى دیگر حضرت استاد ـ رحمه الله ـ فرموده اند: به شرط معرفت و اعتقاد اثر دارد: «اِنما یَنْفَعُ اَهْلَ البَصائِر.» )
جمله ى «نَزِّلُونا عِنَ الرُّبُوبِیَّةِ وَ قُولُوا فینا ما شِئتُمْ.» ( 2 )؛ (ما را از پروردگارى پایین بیاورید و هر چه خواستید درباره ى ما بگویید.) نیز همه چیز را شامل مى شود.

 

 

 

1. بحارالانوار، ج 98، ص 233 و 317؛ مستدرک الوسائل، ج 10، ص 335. نیز ر.ک: وسائل الشیعة، ج 14، ص 423، 452 و 537؛ بحارالانوار، ج 36، ص 285؛ ج 44، ص 221؛ ج 53، ص 94؛ ج 98، ص 69، 347.

2. مشابه: بحارالانوار، ج 25، ص 289؛ ج 47، ص 145؛ ارشاد القلوب، ج 2، ص 427؛ کشف الغمّة، ج 2، ص 197.

نوشته شده در چهارشنبه 90/1/24ساعت 12:43 عصر توسط سینا امیری نظرات ( ) |